Este é un poemario que deixa as lamentacións a un lado e sácalle todo o partido posible a unha época que nos tocou vivir a todes de maneiras moi diferentes. Naire enfoca, e dá a entender coa súa poética, que as súas vivencias a situaron nun marco esperanzador cargado de erotismo mais non exento de reivindicación e chiscadelas as inxustizas todas a través da pandemia, os peches, as guerras e as presas que seguen presas!
O poemario divídese en varias partes que foron precisamente as marcadas naqueles tempos. E así hai unha Pré-pandemia en marzo; vén despois abril co peche, algo que non desmoraliza a autora que ten como referente onde quedou confinada, un lugar máxico como o Sar en Compostela e do que fará mención no poemario varias veces, igual que ao amor ao mesmo lugar, e a outros amores e amizades.
Maio coa Desescalada e albiscar o final, sabendo da celebración do mesmo vaise tecendo no libro. A poesía de Naire é fresca coma as augas do río onde se baña e nótase que, aínda sendo o seu primeiro poemario, está completamente sementada para rebordarse coas súas palabras a través das páxinas do mesmo.
Días nos que xorden varios poemas. Inspiración e expiración. Acción poética. Palabras escollidas para uns tempos inesquecibles dos que a autora acaba marchando do lugar onde atopou esa inspiración, non sen lembrar que quere volver aló, á procura do Sar e á procura do amor.
O poemario está ilustrado con fotografías de Natalia Gonçalves, as cales son o puntos idóneos, ao meu ver, para a ilustración deste poemario. As súas fotos trazan e amosan as liñas e píxeles que asocian e conforman todo este artefacto onde as mulleres teñen de novo en Saurobuks o papel, nunca mellor dito, que teñen que ter.
Naire é unha autora novel que seguro dará que falar dentro do ámbito da poesía en galego. Oxalá siga escribindo como o fai en Diários de coresma e quarentena.
Saurobuks
