Os nenos do colexio burlábanse de Eduardiño polo tamaño familiar do seu nariz co que nunca se mollaba cando se duchaba. Para animalo, cando chegaba á súa casa a súa nai sempre lle lÃa o mesmo conto: O patiño feo, ata que un dÃa marabillouse ao descubrir que tiña un nariz que servÃa para calquera cousa.
Aceptarnos como somos supón unha existencia máis plena e afianza unha construción saudable da personalidade. Este conto reivindica con humor o dereito a sermos imperfectos e felices.
