ELISEO FERNANDEZ DIONISIO PEREIRA
O fenómeno da resistencia armada, en xeral, e da guerrilla en particular, conta na Galiza cunha abondosa produción bibliográfica, á que continuamente veñen sumándose biografías de loitadores antifranquistas, historias locais, estudos das diferentes tendencias ideolóxicas presentes neste movemento ou, máis recentemente, aspectos transversais tal que a relación das guerrillas coa sociedade rural na que nace ou actúa, a guerrilla do chan e moi especialmente a participación da muller. A maior parte dos traballos de investigación histórica reflicten o que foi a actividade das grandes organizacións aglutinadoras da resistencia guerrilleira (Federación de Guerrillas de León-Galicia, Ejército Guerrillero de Galicia), nos anos 40 do século pasado. E, malia todo, existe unha prehistoria da actividade destas agrupacións que afunde as súas raíces na aínda pouco coñecida resistencia armada levada a cabo na retagarda durante os anos da Guerra Civil e que, mesmo, pode se relacionar con algunhas actividades clandestinas dos tempos da IIª República. O obxectivo desta achega, é o de ofrecer unha visión de conxunto sobre esta temática a penas transitada.
