Todo era inexacto coma sempre as longas paisaxes semellaban daquela bretemosas catedrais ou espellismos difuminados por unha espesa tona de ar . Lembro que camiñabamos xuntos ( todos , todas ) i eu ofertaba as miñas mans baleiras .
Este sitio web utiliza cookies, tanto propias como de terceiros, para mellorar a súa experiencia de navegación. Si continúa navegando, consideramos que acepta o seu uso.Máis información