Galardoado na XXIV edición do Premio Nacional de Poesía Xosemaría Pérez Parallé, Fase de trema de Lorena Souto, é un libro que quería saudar desde hai tempo. Primeiro poemario dunha autora nova que resulta, ao meu ver, gratamente sorprendente pola exhibición dun discurso poético sólido e solvente, en absoluto compracente, en tantas ocasións esgazado e sempre inquedante.
Alicerzando un universo domeado polos motivos do baleiro, a angustia, o abismo, a morte, a esquizofrenia e mais a doenza, Souto articula un diálogo continuo entre elas, onde a carga tensional chega a tocarse pois electriza decote a batalla interna que se formula desde a instancia da rebelión, onde o ámbito doméstico, os obxectos cotiáns, a idea que agroma e que se procura con teimosía cobran especial protagonismo no obxectivo de contribuír ao cuestionamento de esteoreotipos, sobre todo os referidos á propia linguaxe ou á identidade da muller. A arqueira que é Souto tensa a corda e dispara frechas veloces e certeiras: oxalá veñan máis.
