Marcela é unha coelliña distinta aos demais habitantes
da súa comunidade. Non só polo seu ollo birollo, que lle tapan
cuns anteollos afumados, senón porque non se adapta
ás normas establecidas e por iso un día escapa. O seu seguinte
destino é un poboado de coellos negros e brancos que funciona
ao revés do seu lugar de procedencia. Mais no fondo, "todo era
o mesmo: uns bebían a auga limpa e os outros a auga sucia,
uns comían a herba fresca, e outros a herba seca, uns pisaban
e os outros eran pisados", reflexiona Marcela con amargura.
Esta fábula, escrita en 1979, aborda cuestións como
a educación en igualdade, o respecto polas diferenzas,
a tolerancia e a convivencia entre culturas, razas e crenzas.
A súa protagonista é rebelde, ousada e nada convencional;
rexeita as inxustizas e procura a felicidade, fiel aos seus ideais.
