Entendía José Ángel Valente a poesía como a captura de momentos de realidade con fotografías feitas de palabras. A vida no chairo é a compilación das olladas dun estranxeiro recollidas en innumerables paseos polas rúas dun barrio máxico e terrible no contexto dunha devastadora pandemia que tivo, como todo, un comezo e un final. As diferentes estampas aquí recollidas reflicten eses ciclos do cotián, das tradicións sacras e pagás, do nacemento e da morte, do eterno retorno do mesmo sen traxedia nin gloria.
