Aquel domingo, Ernesto estaba convidado a merendar na casa da súa noiva. A cita era ás seis, nin un minuto antes, nin un minuto despois. Ernesto saíu da casa nunha tarde soleada, mentres Henriqueta, a irmá, a nai, o pai e a avoa preparaban a merenda. Levantouse unha brisa, caeron unhas pingas, choveu e ventou mentres a familia da noiva, desacougada, non deixaba de mirar o reloxo porque Ernesto non daba chegado.
Unha divertida historia na que o protagonista seguindo a máxima do avó -ao mal tempo boa cara-, non perde o ánimo nin nos momentos máis críticos.
