Manuel ,nunha viaxe bidireccional , camiña simultaneamente ao pasado e ao futuro , recuperando a memoria que necesita para construír a esperanza . As quince personaxes que se reúnen en " Casa Filomena" para reflexionar sobre a súa experiencia vital e común , son tamén unha referencia simbólica ao grupo dos quince que , co cura Jésus Cesar Silva Méndez , fundaron Benposta.
Paco Castro ofrécenos unha recreación que , ademais de constituir un particular "Poema Pedagóxico" da experiencia benposteña , a partir dela extrae as ideas e as referencias necesarias para construír o novo proxecto de Lamaboa .
A dobre viaxe que Manuel fai contándolle a Luana e a súa filla : a lembranza do pasado e a esperanza do futuro. Unha lembranza pausada daquela viaxe que os límites da vida e o amor impulsaron . A grave enfermidade de Flora , En vez de fundilos na derrota impúlsaos a facer unha reflexión crítica e contruír unha proposta educativa global.
Unha novela , recreación , ensaio. Experimento que ven ser historia de transmisión , porque a vida é unha sucesión de veces . Manuel chega e recibe a súa homenaxe, mais Lamaboa non é un lugar de destino senón un camiño , daquela pon no horizonte chegar á orixe do rio Mao , ofrecéndonos con iso outra metáfora da vida . Pois é posible que a vida non sexa máis ca iso , unha viaxe ás orixes .
